Çocukken her pazar beni yalnız bırakmayan karın ağrım, bu gece de  bu yaşa rağmen yine benimle. Yine bir tatil biter, iş başlar hüznü tüm ağırlığıyla üstüme çökmüş durumda. Sayın Patlak gibi bütün gün gezip enerji toplamışlığımız da yok. İki kavruk el, baş ağrısı ve yorgunluktan ibaret... Gözüm her saate gidişte "hiiiii!!!"  çığırtısıyla gözlerim doluyor.

Her güzel şey gibi tatil de biter ve çok acıklı ama Çatlak yarın işe başlar:((

Malum hava sıcak. Bazı klimalı arkadaşlarımızı etkilemez ama öyle böyle değil katil edecek , cinnet boyutuna getirecek cinsten. Sokak kapısının altına serdiğim döşeğim şu an esinti miktarının biraz olsun artması sebebiyle yatak odası penceresinin altına serili. Sıcağı sevmeyen bünye, serinleme ihtiyacı ile sürekli alarm veriyor.  Şöyle serin, ferah derken akla gelen içecek için evdeki malzemeler gözden geçirilince hüsran yine tavan...

Gün boyu toplantıda beyin akıtan patlakla durum paylaşımı bir gaz verici şarkıdan sonra bizimki evdeki absenti içmeye karar verdi. Onca uyarılarıma bilgi verici konuşmalarıma rağmen...

Absent "insanı delirtir ve katil yapar, epilepsi ve verem getirir, ve binlerce Fransızın ölümünden sorumludur. Erkekleri bir hayvana dönüştürür, kadınları telef eder, çocukları yozlaştırır ve aileyi yıkıp ülkenin geleceğini tehlikeye sokar."

Dedik ama dinletemedik. İnanılmaz ama o şekeri eritmeyi başardı. Bana göre suaygırı , fil karışımı böğürtüler çıkararak mideye indirdi. Tabi ona bırakırsan "yok öyle bir şey". Üstelik de o zebani kılıklı adamın resmi olan o dandik markayı...

Ona bir şey olmadıysa bana da bir şey olmaz mantığıyla rom yerine votka, esmer şeker yerine normal bildiğin beyaz şeker, misket limon yerine yeşermiş suyu çekilmiş bir limon ve balkondaki bütün saksıları tarayıp bulamadığım canım nanelerim yerine önce fesleğen saksına saldırılıp sonra kuru nane de karar kılındı. Valla oldu mu? Oldu, hem de süper oldu. Kuru naneler boğaza kaçınca başka bir coğrafyada şeker eritilen  çay süzgeci ile naneler süzüldü:)) Pek bir ferah oldu. İyi ki kola yok, fantayla yaparız dediğim cuba libre seçeneğini elemişiz.

Fakat kaç tane içersek mahalledeki düğünü ve bu böğürten sıcağı unutturur bilemiyorum.

Bu arada acaba hala ayakta ve hayatta mı derken bakıyorum damar şarkımı beğenmiş. Demek ki fular ve takı vasiyetim bir başka sefere ertelendi:))

Çok şükür kankitoya kavuştuk. Hatta şefkatli kollarına teslim edildik. Hasretle kucaklaştık. 

Ses, bir iki deneme... ne çok uğraştım... aaa öncelikle söylemeliyim ki ben Çatlak.  Yazmayalı yıllar olunca insan şifresini her bir şeysini unutuyor. Ve ne ilginçtir ki onunkini unutmamışım. Şimdi kıskanç der, illaki bir şeyler sallar.  Ama napaçan biz onu öyle kabul ettik.

onun adıyla da olsa yazabilmek çok hoş...